Μην καρτεράτε...
Κι εφέτος η πρωτοχρονιά στη φυλακή με βρίσκει κι’ άδειο κανίσκι ειν’ η καρδιά και μαύροι γύρω μου ίσκιοι Κι έτσι καθώς σε σκέφτομαι χαρά που μου ‘χεις λείψει μου σιγοτραγουδά η βροχή του σύννεφου τη θλίψη. Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή μητ’ όσο στη κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι έχουμε τη ζωή πολύ πάρα πολύ αγαπήσει! ΔΕΝ ΘΑ ΛΥΓΙΣΟΥΜΕ!