ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Απόγευμα μετά τη δουλειά τράβηξε το βλέμμα μου η βιτρίνα του μικρού βιβλιοπωλείου στο κέντρο της Αθήνας. Τα βιβλία έδειχναν "ψαγμένα" χωρίς να το σκεφτώ πέρασα το κατώφλι. "Καλησπέρα μπορώ να χαζέψω;" ρώτησα τον ηλικιωμένο ιδιοκτήτη. "Όσο θέλετε κύριε", "Ευχαριστώ". Κοίταξα πολλά βιβλία, παλιά και νέα. Εκδόσεις πολλών δεκαετιών πριν με την πατίνα του χρόνου στα εξώφυλλα και κιτρινισμένες σελίδες. Γυάλινες προθήκες με πένες και καλαμάρια άλλων εποχών και σε μια γωνιά του μαγαζιού πήρε το μάτι μου σκονισμένες θήκες με περίεργους χάρακες μέσα. Ανοίγω μία και βλέπω κάτι ξεχασμένο στον χρόνο... έναν απλό υπολογιστή που δουλεύει χωρίς ρεύμα, σε κρύο βροχή χιόνι αλλά και μετά από... πυρηνικό χειμώνα. Ένα απλό χαρακάκι με περίεργες υποδιαιρέσεις και το μεσαίο τμήμα του να μπορεί να μετακινηθεί. Το έπιασα στα χέρια μου χαμογέλασα "Λογαριθμικός κανόνας!" αναφώνησα "Το κατάστημα πρέπει να το έχετε από πολύ παλιά!" "Ναι ο παππούς μου...

Ξύπνημα Δευτέρα άγρια χαράματα. Οι βαλίτσες έτοιμες και στο αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο... Check in και ένα φιλί για το καλό κατευόδιο πριν τον έλεγχο διαβατηρίων... Τι γρήγορα πέρασαν οι μέρες... Οδηγώ πίσω στην Αθήνα κι οι πρώτες φθινοπωρινές στάλες χτυπούν στο παρμπρίζ. Περιμένω να μου (ξανα)φέρεις την Άνοιξη... Σε σένα που κοιτάς την απέραντη θάλασσα στο νησί σου και ονειρεύεσαι...