Όλα είναι δρόμος...

κι ο χρόνος αυτός άλλος ένας δρόμος που έφτασε στο τέλος του. Τελευταία μέρα στη δουλειά για το 2009 και θα σχόλαγα νωρίτερα.

Τηλέφωνο στην αεροπορική εταρεία για τα εισιτήρια των ταξιδιωτών του νέου έτους που θα πάνε στην χώρα του Νείλου και των Πυραμίδων...

Ναι Γιώργος από το γραφείο .... Παρακαλώ τα εισιτήρια με PNR WX6ST να εκδοθούν σας πέρασα το παραστατικό κατάθεσης με fax... "Spell it please" η απάντηση στην άλλη άκρη της γραμμής από την υπάλληλο της αεροπορικής εταιείας που δεν μιλάει καλά τα ελληνικά... Λέω τα αρχικά του PNR στο φωνητικό αλφάβητο της ICAO που το έχω στο τζάμι του γραφείου μου και το έμαθα πια...

Whiskey, Xray (ή Xenos), Six, Sierra, Tango...

Τα εισιτήρια έρχονται στο email τα προωθώ στους πελάτες... κλείνω τον υπολογιστή μου καθώς και το βιβλίο του ταμείου για το 2009, τσεκάρω στο ημερολόγιο τις εργασίες που είχα να κάνω και το κλείνω... Χαιρετώ τους συνεδέλφους και γυρίζω σπίτι η βαλίτσα έτοιμη για το ταξίδι στην πόλη που μεγάλωσα...

Ένας δρόμος τελειώνει κι ένας άλλος αρχίζει...

Καλό δρόμο καλοί μου αναγνώστες και...

Hotel

Alpha

Papa

Papa

Yankee

November

Echo

Whiskey

Yankee

Echo

Alpha

Romeo

σε όλους σας...

Πάει κι...

αυτός ο χρόνος...

Το 2009 ψυχοραγεί πια κι όλοι αναπολούμε τον χρόνο που πέρασε... σκέψεις, σχέδια (που ξέρουμε πως δεν θα τα πραγματοποιήσουμε κατά πάσα πιθανότητα) κι ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε με πρόσωπα που αγαπάμε...

Σκέφτομαι το χρόνο που πέρασε... ταξίδια, χαρές, πίκρες... επιτέλους μια σταθερή δουλειά...

Μέρες που περνάνε βαριά και κουρασμένα... τις δυο τελευταίες βδομάδες είμαι στη δουλειά 11 και 12 ώρες την ημέρα, ακόμα και Σάββατα και Κυριακές... Κάνω κουράγιο να περάσει η Πρωτοχρονιά και να μπορέσω να πάρω επιτέλους άδεια...

Μέρες που αναρωτιέμαι τι κάνουν άνθρωποι που έχω χάσει... που δεν ξέρω αν είναι καλά (κι εύχομαι να είναι καλά!)

Κι ο χρόνος που περνάει είναι ο καλύτερος γιατρός...

Ή μήπως δεν είναι;

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

...
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει

...
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι

Μωραΐτικη ψυχή...

Γείραν τα ελατόκλαρα

γείρανε από τα χιόνια

γοργά μου χελιδόνια

Κι εμείς παιδιά γεράσαμε...

και μας πήρανε τα χρόνια

αχ γοργά μου χελιδόνια...

Γλεντάτε να γλεντήσουμε

να μας φύγουνε τα ντέρτια

της καρδιάς μας τα σεκλέτια

Λιώσαν τα χιόνια λιώσανε...

Κι εμείς δεν ανταμώσαμε

Τα χιόνια τα λιωσε η βροχή

κι εσύ κοιμάσαι μοναχή...

Τα χιόνια τα λιωσε ο καιρός

κι εσύ κοιμάσαι μοναχός...

Απλώστε τα χεράκια σας

πάρτε τα ποτηράκια σας

Και τσουγκρίστε για να δούνε

και να ζήσουν να ευχηθούμε

Να τσουγκρίσουμε να πιούμε

και να ζήσουνε να δούμε!

Διαμάντια και σκουριά...

Θέλεις να ξεχάσεις κι όμως ένα τυχαίο γεγονός σου θυμίζει πως δεν ήταν όνειρο, πως υπήρξε και χαίρεσαι που υπήρξε και που το 'ζησες κι ας ήταν το τίμημα που πλήρωσες σκληρό... 

...

it's all come back too clearly
yes I loved you dearly
and if you're offering me diamonds and rust
I've already paid