Αύγουστος 1966. Ένα ζευγάρι ανέβηκε στην Αθήνα για την γέννηση του πρώτου τους παιδιού. Η γέννα δύσκολη, η γυναίκα έπρεπε να φέρει στον κόσμο το παιδί της με καισαρική τομή που τότε δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην Καλαμάτα όπου ζούσαν.
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία στην Κηφισιά πάνω από το γεφυράκι στο Κεφαλάρι όπου τα ερωτευμένα ζευγάρια ρίχνουν κέρματα στο νερό και κάνουν ευχές για αιώνια αγάπη ένα ζευγάρι χαμογελαστό, η γυναίκα έγκυος. Λίγες μέρες μετά έφεραν στη ζωή υγιέστατο το παιδί τους.
Έτσι ήρθε στον κόσμο καλοί μου αναγνώστες ο "antianemikos" κατά κόσμον Γιώργος 43 χρόνια πριν...
Σαν σήμερα κάθε χρόνο ξεφύλλιζα το οικογενειακό άλμπουμ... Τα πρώτα μου γενέθλια ασπρόμαυρες φωτογραφίες... 1967 στο χωριό της Μεσσηνίας που ήταν διορισμένοι οι εκπαιδευτικοί γονείς μου. Ο παππούς, η γιαγιά φίλοι οικογενειακοί και συγγενείς που οι περισσότεροι δεν είναι πια στη ζωή...
Και άλλα γενέθλια ασπρόμαυρα και έγχρωμα όσο πέρναγαν τα χρόνια... Πολλές φορές τα γιορτάζαμε μαζί με την αγαπημένη μου αδερφούλα που είχε γεννηθεί και αυτή καλοκαίρι 3 χρόνια μετά από μένα.
Φίλοι και γειτονόπουλα χαμογελαστά στο φακό.
Θυμάμαι τα γενέθλιά μου του 1974. Κόψαμε την τούρτα νωρίς και μετά πήγαμε σε ένα γειτονικό σπίτι. Σβησμένα φώτα και φως από κεριά μιας και είχαμε συσκότιση λόγω της πρόσφατης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Οι μεγάλοι να λένε μια λέξη τρομακτική στα παιδικά μου αυτιά: "πόλεμος!"
Πέρασαν κι άλλα χρόνια. Δεν γιόρταζα πια έτσι επίσημα τα γενέθλιά μου. Σχολείο, σπουδές, στρατός... Απλά αυτή τη μέρα κέρναγα κάποιους φίλους και με έπιανε και μια μελαγχολία... Είχα συνδυάσει τα γενέθλιά μου με το τέλος του καλοκαιριού...
Και σήμερα που από παιδί είμαι πια (ναι θα το πω χωρίς να φοβηθώ) μεσήλικας, τι κρατάω; Ίσως λίγη από εκείνη την αθωότητα του παιδιού ίσως κάποια εφηβική ευαισθησία που βγάζω στο ιστολόγιό μου όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας φίλος...
antianemikos 17 ετών, 1983 σχολική εκδρομή στον Πόρο
Ναι έτσι είναι μακάρι να είμαι αιώνια έφηβος στην ψυχή... Ελπίζω να τα καταφέρω.
Φσστ έσβησα τα 43 κεριά!
Άντε πάρτε όλοι σας γνωστοί και άγνωστοι φίλοι ένα κομματάκι τούρτας μαζί με το κομμάτι της ψυχής μου που καταθέτω εδώ...
Να στε όλοι καλά!
Σε σας αγαπημένοι μου γονείς που μου δώσατε το ανεκτίμητο δώρο της ΖΩΗΣ
Μια ασπρόμαυρη φωτογραφία στην Κηφισιά πάνω από το γεφυράκι στο Κεφαλάρι όπου τα ερωτευμένα ζευγάρια ρίχνουν κέρματα στο νερό και κάνουν ευχές για αιώνια αγάπη ένα ζευγάρι χαμογελαστό, η γυναίκα έγκυος. Λίγες μέρες μετά έφεραν στη ζωή υγιέστατο το παιδί τους.
Έτσι ήρθε στον κόσμο καλοί μου αναγνώστες ο "antianemikos" κατά κόσμον Γιώργος 43 χρόνια πριν...
Σαν σήμερα κάθε χρόνο ξεφύλλιζα το οικογενειακό άλμπουμ... Τα πρώτα μου γενέθλια ασπρόμαυρες φωτογραφίες... 1967 στο χωριό της Μεσσηνίας που ήταν διορισμένοι οι εκπαιδευτικοί γονείς μου. Ο παππούς, η γιαγιά φίλοι οικογενειακοί και συγγενείς που οι περισσότεροι δεν είναι πια στη ζωή...
Και άλλα γενέθλια ασπρόμαυρα και έγχρωμα όσο πέρναγαν τα χρόνια... Πολλές φορές τα γιορτάζαμε μαζί με την αγαπημένη μου αδερφούλα που είχε γεννηθεί και αυτή καλοκαίρι 3 χρόνια μετά από μένα.
Φίλοι και γειτονόπουλα χαμογελαστά στο φακό.
Θυμάμαι τα γενέθλιά μου του 1974. Κόψαμε την τούρτα νωρίς και μετά πήγαμε σε ένα γειτονικό σπίτι. Σβησμένα φώτα και φως από κεριά μιας και είχαμε συσκότιση λόγω της πρόσφατης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Οι μεγάλοι να λένε μια λέξη τρομακτική στα παιδικά μου αυτιά: "πόλεμος!"
Πέρασαν κι άλλα χρόνια. Δεν γιόρταζα πια έτσι επίσημα τα γενέθλιά μου. Σχολείο, σπουδές, στρατός... Απλά αυτή τη μέρα κέρναγα κάποιους φίλους και με έπιανε και μια μελαγχολία... Είχα συνδυάσει τα γενέθλιά μου με το τέλος του καλοκαιριού...
Και σήμερα που από παιδί είμαι πια (ναι θα το πω χωρίς να φοβηθώ) μεσήλικας, τι κρατάω; Ίσως λίγη από εκείνη την αθωότητα του παιδιού ίσως κάποια εφηβική ευαισθησία που βγάζω στο ιστολόγιό μου όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας φίλος...
antianemikos 17 ετών, 1983 σχολική εκδρομή στον ΠόροΝαι έτσι είναι μακάρι να είμαι αιώνια έφηβος στην ψυχή... Ελπίζω να τα καταφέρω.
Φσστ έσβησα τα 43 κεριά!
Άντε πάρτε όλοι σας γνωστοί και άγνωστοι φίλοι ένα κομματάκι τούρτας μαζί με το κομμάτι της ψυχής μου που καταθέτω εδώ...
Να στε όλοι καλά!
Σε σας αγαπημένοι μου γονείς που μου δώσατε το ανεκτίμητο δώρο της ΖΩΗΣ
...
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
...
Οδυσσέας Ελύτης
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο
...
Οδυσσέας Ελύτης
